mieke in bolivia

dinsdag, oktober 31, 2006

hola

jaja eindelijk is het zo ver, ik heb een gezin of het voor het hele jaar is weet ik nog niet. want de dochter zit voor het moment in japan maar komt in februari al trug. ge zou denken dat ik nu blij ben maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. mijn tijdelijk gezin was gewoon te goed. zij vonden het ook heel erg dat ik weg moest maar dit was gewoon de enige oplossing er was daar echt geen plaats voor mij. nuja ge gaan hun huis verbouwen en in februari zou het af moeten zijn en dan ben ik altijd welkom om trug bij hun te gaan wonen, nuja we zullen eerst zien of ik heel het jaar bij men nieuwe gezinnetje ga blijven. hier valt het ook wel mee we wonen en een super klein appartement. men broertje (13) slaap zelfs gewoon achter een gordijn in het bergkot. maar het is gezellig. ik heb geen papa en dus alleen een mama ze is 38 maar word deze week ergens 39. nog een jonge vrouw dus. ze is heel erg vriendelijk en lijkt me wel een leuke. het probleem is enkel dat ik nu in het centrum van de stad woon en heb dus enorm veel regels gewoon omdat het zo gevaarlijk is hier. 3 blokken van ons huis is trouwens het kantoor van de campensinos ( de indianen ) met het gevolg dat als er problemen zijn heel onze straat volstaat van kwade mensen die willen protesteren. en het dus zo goed als onmogelijk is voor mij om buiten te komen.

voor de rest nog even de plannen doorgeven. 2 november is hier de grote feestdag dan bakt iedereen brood met gezichten in en zet trappen buiten zodat de doden kunnen neerdalen. en met andere woorden ik heb geen school. miss ga ik dit weekend ook naar oruro maar dat is nog niet zeker, afs en duidelijk gaat niet echt samen. 16 en 17 november hebben we een weekend met alle afs studenten uit bolivia. gewoon eens overlopen hoe alles gaat. 18 en 19 november gaan we naar isla del sol en isla de la luna in lago titicaca en de 20 moeten we een of andere talenten show doen. we moeten een typische boliviaanse dans dansen en iets van ons eigenlijk land, waarschijnlijk k3 dus :-).

zo dit was het weer voor even. binnenkort meer bolivaans nieuws op miekeinbolivia.blogspot.com

groetjes

donderdag, oktober 26, 2006

hola

oke even een update over de gezins situatie. ik heb dus nog geen gezin en zit nog altijd bij men tijdelijk gezin. ik zit daar eigenlijk ook wel goed. de meid heeft eigenlijk liever dat carmen men oudste zus weg gaat en dat ik kan blijven maar ik vrees dat dit onmogelijk is. hoewel ik dit ook wel zou willen.

btw: de meid is 20 en is al 7 jaar bij dit gezin aan het werk. ziet ge u nu al op u 13 van huis weg gaan om bij vreemde te gaan werken. :-s

nog 2 weekjes school en dan kan het reizen beginnen. ik zie er wel naar uit. om zo heel het land te zien. ik ben eens opzoek gegaan naar alle plaatsen die ik wil zien. en eigenlijk valt er niet zo veel te zien in bolivia de helft van het land is amazone en de andere helft is woestijn het zal wel zijn dat belgie 23 keer kleiner is.

met mijn spaans beterd het ondertusse trug alle dagen. maar ik oefen ook trug veel op mijn nederlands want hoe het er aan toe ging zou ik het anders rap vergeten zijn.
gisteren zijn ik, iris en tess nog eens naar de heksen markt geweest en hebben veel overdreven veel souveniers gekocht. das het leuke aan uitwisselings student zijn ge kunt van inwoner naar toerist gaan in 5 min :). we hebbe trouwens ook belgen ontmoet voor de eerste keer eigenlijk sinds we hier zijn. er was ook een koppel bij van uit hasselt. wat is de wereld toch klein. het zijn hele vriendelijk mensen en we gaan normaal zondag met hun uiteten. en ze willen ook kaartjes enzo mee naar belgie nemen voor ons. ge moet toch ook een beetje geluk hebben in het leven eh.

zo dit was het weer voor even vragen moogt ge altijd naar men mail adres sturen. of gewoon leuke verhaaltjes zijn ook altijd welkom

groetjes

reisverslag sorata


sorata
een klein stadje gelegen in de provincie la paz op ongeveer 4 uur rijden van de hoofdstad. een stadje in de altiplano met een subtropisch klimaat.
sorato ziet er ondanks vele gelijkenissen totaal verschillend uit als la paz. sorata heeft dankzij zijn subtropisch klimaat veel fauna en flora. hierdoor ontstaat er een prachtige groene vallei, volledig begroeid door tropische planten zoals ecaluptus, cactussen, palmbomen, tylansia, en alle soorten fruitbomen.

sorata is een kleine stad en is gelukkig een beetje bespaard gebleven van het toerisme, zo goed als alle vrouwen lopen gekleed als cholitas ( de typische indiaanse vrouwen met de lange rokken), en de verwestering blijkt nog op vele andere gebieden achter te blijven.
de stad bestaat uit 1 centrale plaza (pleintje) waarrond alle publieke gelegenheden zich bevinden. sorata heeft alle charmes van een oud koloniaal spaans stadje maar dan op zen bolivaans:

el rio
heel onderaan in de vallei stroomt er een rivier. deze rivier voorziet heel het dorp van water. de enige brug over de rivier bestaat uit 2 boomstammen bekleed met enkele planken.

las grutas de san pedro ( de grotten van san pedro)
ongeveer 30 min rijden van het centrum liggen de grotten van san pedro. de weg er naar toe is een veel te smal bergpasje en omdat we gewoon allemaal in de achterbak van een truck waren geduwt overheerste de schrik bij sommige. ( reizen in bolivia is alleen voor echte durvers)maar het prachtige uitzicht weet u dan ook wel weer te kalmeren.
de grotten stellen niet veel voor , enkel dat ze warm zijn geloof het of niet binnen is het zo een 20 a 25 graden. jet meer in de grot bevat zelfs warm water. erin zwemmen mag jammer genoeg niet meer, er zijn al te veel mensen verdwenen.

de weg naar sorata

we spreken af om 7:15 aan de poort van het centrale kerkhof in het meer noordelijke gebied van la paz. van daaruit vertrekt de bus naar sorata, het is wel opletten geblazen want het noordelijke gedeeltje van de stad is redelijk gevaarlijk. zeker voor gringo's (buitenlanders) zoals ons.

de bus is een schammel busje zo iets als een lijn bus maar dan met nog iets minder comfort. ookal duurt de reis 4 uur de bus zit boemvol. ook in de midden gaan staan enkele mensen, zelfs vrouwens met kinderen op hun rug gebonden zijn berijd heel de busreis recht te staan.

zoals bij elke trip buiten la paz moeten we eerste door el alto (het arme gedeeltje boven la paz) de schrijende beelden van kinderen bedellend op straat, daar is gewoon niet aan gewoon te raken.
verder uit el alto het typische alti plano beeld, vlakke uitgetrektje weides met aan de horizon berg toppen al dan niet besneeuwd.de weilanden zijn geel van volledig kaal alleen af en toe een kudde schapen of koeien. er is af en toe een schammel huisje te bespeuren in de verte maar voor de rest alleen maar droogte.
op ongeveer een uurtje van la paz passeren we lago titicaca hier is dankzij het water weer wat leven te bespeuren maar zodra we lago titicaca gepasseerd zijn gaat het landschap weer over in het niets.

na een heel tijdje rijden komen we stil aan in het subtropische klimaat. het landschap word steeds groener en bergachtiger. de rest van de weg is een smalle bergpas. die eigenlijk maar groot genoeg is voor 1 richtingsverkeer. maar hier in bolivia betekend dat niets. gewoon uitkijken voor tegenliggers en niet uit het raam kijken van de afgrond komt dikwijls gevaarlijk kortbij.

zo hopelijk hebben jullie een beetje kunnen genieten van dit prachtige bolivaanse stadje. foto's volgen nog, naar voor de gene die niet kunnen wachten iris zal ze der waarschijnlijk wel iets eerder op zetten.

groetjes

zondag, oktober 15, 2006

jah ik leef nog

zo hier zijn we dan weer. even een korte samenvatting van de laatste maand. ik ben na lang gezucht en geklaag toch uit men gezin geraakt en men nieuw maar tijdelijk gezin valt reuze mee. woensdag krijg ik men vast gezin.

ondertusse heeft het land eventjes op zen kop gestaan. er waren overal blokkades en iedereen vreesde voor het ergste. eigenlijk was het wel grappig heel het centrum werd bezet maar er was zo goed als nergens politie te zien. in 2003 zijn er naar het schijnt enkele mensen getorven na tussenkomst van politie en daarom blijven ze nu gewoon weg. ondertusse in het hier in la paz al wel wat gekalmeert er is trug school enzo dus ik denk dat het grotendeels wel is opgelost.
ja veel weet ik er niet over. bolivianen zijn mensen die niet echt vertellen wat er aan de hand is. na 20 keer vragen kunt ge als geluk hebt een vaag antwoord krijgen maar het weten dat zult ge nooit.

natuurlijk heb ik niet stil gezeten. men familie heeft mij meegenomen op een uitstapje naar het titicaca meer. prachtig en imens groot. echt volgens mij bijna even groot als genk. ge kunt het niet helemaal zo groot. na een boot tochtje en een lekker vers gevangen vis zijn we weer naar huis gekeerd. we moesten door el alto rijden ( het arme buiten gebied van la paz) ik geraak er toch niet aan gewoon die armoede overal.

de pracht van het land maakt wel veel goed. ondertusse is men maag zo goed als genezen en geniet ik volop van het boliviaanse eten en voor het fruit dan. ze hebben hier echt alles ik snap niet echt waarom het land arm is. ze hebben hier zilver goud mineralen alle soorten groenten en fruit. alle soorten klimaat types die ge in de wereld terug vind. ongelofelijk mooie toeristise plaatsen maar geen enkele toerist en zo arm als de straat.
de president wil dan ook het communisme invoeren omdat 25 procent van de bevolking 2 a 3 huizen heeft en de rest heeft nix. deze herverdelings oproep valt natuurlijk niet bij iedereen in goede aarden. ik vraag me af wat ze gaan goed persoonlijk weet ik niet goed of ik de president goed vind ofniet. hij kan nogal rare uitspraken doen. maar ik denk wel dat hij het goed bedoelt eens mijns spaans beter is zal ik eens op onderzoek uitgaan van wat er nu iegenlijk allemaal aan de hand is.

zo dit was het weer voor even. ik zal proberen niet weer een maand te wachten voor ik hier iets nieuws post.
ondertusse sorry voor mijn nederlands maar ik denk zelfs al in het engels dus woorden vinden en laat staan zinnen schrijven in het nederlands word heeel moeilijk.

groetjes mieke