zozo eindelijk uit de verveling gestapt... eergisteren vertrokken we op een nieuw avontuur. er was een kerel (zogezegd van de universiteit) zich komen aanbieden om ons te gidsen naar 'las siete cascadas' de zeven watervallen. het was zogezegt anderhalf uur bus en dan konden we bij de watervallen gaan picknicken en dan terug met de bus.
leek mij wel heel intressant omdat ik voor de rest in sucre alles al had gezien. we stonden dus om 9:30 klaar om te vertrekken. we betaalden hem ieder 45 bolivianos voor bus en zijn gids kwaliteiten en vertrokken. na een kwartier bus die slecht 1.5 bolivianos kosten moesten we al uitstappen en beginnen wandelen... het was nog ongeveer 1.5 uur wandelen oeps dat was niet de afspraak. omdat de ouderen er helemaal niet mee akkoord gingen. ik eigenlijk ook niet. 1.5 uur wandelen in de stekende zon voor 45 bolivianos ik ben ni zot hoor. toen heeft hij toch maar een taxi laten stoppen. van het punt waar de taxi ons achterliet was het nog een dik half uur rots beklimmen. mama haar hoogtevrees nam de overhand maar ze is flink geweest en heeft het overwonnen. ookal was het zwaar, de omgeving en de uitzicht waren geweldig. eens aan de watervallen aangekomen was het allemaal de moeite waard een prachtige plek om met vrienden te gaan kamperen en in het water te duiken of u te wassen onder de waterval. van het punt waar wij zaten zag je maar 2 watervallen. om er nog 2 te zien moest je nog wat hoger klimmen. de oudjes lieten de uitdaging liggen dus klom ik alleen omhoog. een nog mooiere plek echt ideaal om in het water te springen. spijtig dat het zo koud was.
eens terug onder vertrokken we weer. we waren onder tussen gewaarschuwd dat we nog een dik uur moesten klimmen eerdat we bij de bus waren. vol goeie moed vertrokken we. maar deze zakte ons al snel in de schoenen bij het zien de berg die we op moesten. maar we hebben het allemaal gehaald. ome guido zijn kaars was helemaal uit toen we boven aankwamen en mama en ik waren toch ook meer als blij dat het eindelijk gedaan was. toch was het uitzicht prachtig eigenlijk was het een betoverende plaats die je tot rust brengt als je maar genoeg conditie hebt.
nu dus boven aangekomen ff rusten en toen kwam de bus aan... ik kon men ogen ni geloven maar wie stapt daar uit..... lore (een mede uitwisselings student van mijn jaar ook uit belgie) en die loop ik hier zomaar op het eind van de wereld tegen het lijf. het was een blij weerzien en spraken af om 's avonds ene te gaan drinken.

terug in de stad is ome guido gaan slapen, ik en moeder zijn nog een museum gaan bezoeken en zijn dan naar de zonsondergang gaan kijken vanuit de mirador. dit is echt mijn favorite plekje op aarde. de vorige keer dat ik sucre passeerde zat ik hier ookal elke avond. je ziet de zon mooi ondergaan achter de bergen en stilletjes de lichten van de stad aangaan. adembenemend!!!!!

s'avond met lore bij gepraat, ze komt misschien de laaste week mee naar santa cruz om de missie posten te bezoeken.

de volgende dag nog 1 museum en namiddag de bus naar potosi die duurde zogezgd maar 3 uur maar we 5 uur over gedaan... we kwamen tegen 9 uur aan in potosi een lange maar wel prachtige reis. het hotelke wat we hadden gevonden lag ver de stad en voldeed niet aan de weinige eisen de we stellen maar ale voor ene nacht ging het wel. we gingen nog vlug in het dichtsbij zijnde restaurant eten (chinees) het was lekker. maar mijn maag had daar blijkbaar niet de zelfde mening over. ik heb de nacht op de wc door gebracht en de ander hadde der blijkbaar helemaal geen last van.. ik was dan ook ziek genoeg voor ons 3.
nuja het is en blijft bolivia dus ik wist dat het ging gebeuren. vandaag benk ik nog steeds een beetje ziek dus heb ik de oudjes op pad gestuurd... zij zochtn een beter hotel en zijn nu de mijnen gaan bezoeken.... ik moet zegge dat ze het op hun eentje ook redelijk goed redden.

zo ik kruip maar weer eens in bed
vele groetjes