eindelijk
oke hier dan eindelijk een update van de laatste 14 dagen. eens zien waar waren we gebleven. ahja santa cruz.
zondagavond (06/08/2006) vertroken we met heel de bende die naar la paz ging met de bus. we zijn dus met 9, 7 belgen waaronder 1tje van het franstalig gebied en de rest allemaal vlamingen. en een duitser en een zweed ( de zweed is de enige mooie kerel in heel bolivia ale toch ongeveer) normaal gezien gingen we +/- 18 uur onderweg zijn maar reizen is een avontuur dus waarom zou alles vlot moeten verlopen dan is de spanning er toch vanaf.
wat is er nu gebeurt: onze bus ( de meest luxe bus ooit gezien zelf in belgie komt ge er zo geen tegen) had problemen met de motor en viel stil in het midden van de weg. nu touring of dergelijke kennen ze hier niet en we waren al 6 uur onderweg. en de enige oplossing was een nieuwe bus sturen die dan even goed ook 6 uur onderweg is. het was midden in de nacht en we zaten midden in het oerwoud. nu dit was best wel interesant omdat we dit deel van bolivia niet mogen bezoeken wegens te veel drugheren enzo. en eer we eindelijk konden vertrekken was het al zo goed als licht dus hadde dit ook al weer gezien. de rest van de reis hebbe we dus kunnen genieten van een rondreis door bolivia en zo hebben we dus meer als de helft al gezien terwijl ge hier normaal snachts zouden passeren. een geluk bij een ongeluk dus
ondertusse waren onze families al de ganse dag op ons aan het wachten. ( we zijn namelijk iets meer als 24 uur onderweg geweest inplaats van 18)
eens aangekomen in la paz stonden alle families daar te wachten met spandoeken enzo. nu ,mijn familie doet mij een beetje denken aan die van thuis want rara ze waren te laat :) niet zo erg was toch stront ziek van de hoogteziekte dus besefde niet zo veel. mijn eerste welkoms cadeau was coca thee. nu ik had der onderweg al 2 op omdat ik zo ziek was dus was het ondertussen al gewoon. na deze thee ben ik eigenlijk niet meer echt ziek geweest alleen de voorbije zaterdag ben ik even ingestort van duizeligheid in het midden van de straat dan ook nog maar dat begrijpen ze hier wel en er komt we al direkt iemand af om u aan coca thee te helpen geen probleen dus na een half uurtje was het al weer over.
nu mijn familie:
ik een broer 14 en een zus 17 mijn zus is een weekje na mijn aankomst vertrokken voor 10 maanden amerika. en komt ergens in juni terug en dan ben ik dus ook nog hier tis echt een toffe dus ben wel blij da ik ze nog kan zien. mijn broertje is totaal iets anders hij is de typische tiener. en het heeft wel even geduurt eer hij gewoon raakte aan mij maar sinds gister gaat het echt goed tussen ons hij plaagt mij ik plaag hem. en vandaag hebben ge zelf samen gepoold. en hij gaat mij gitaar leren spelen.
mijn ouders is iets raar. mijn vader is een ingenieur en werkt in potosi. hij is 1 week thuis en gaat dan 3 weken achter elkaar werken zonder ook maar 1 dag thuis naar huis te komen. hij woont ook technisch niet bij ons maar in een apartement onder ons. mijn mama is een directrice van een lagere school. en doet ook heel het huishouden wat hier in bolivia niet normaal is. maar tis echt een super lief vrouwtje.
ons huis dan: mijn vader is dus eigenaar van een 3 verdieping apartementsgebouw. op het eerste verdiep woont mijn tante met haar 2 dochters. op het 2 de verdiep woont dus mijn vader. op het bovenste verdiep wonen ik, mijn mama en mijn broertje.
persoonlijk walg ik een beetje van ons huis. tis echt helemaal niet proper en er lopen overal mieren rond. maar soit daar moet ik dan maar aan wennen.
ondertusse ga ik ook al meer dan een week naar school. en wie dacht dat het uniform van het lyceum lelijk is. wacht tot ge het mijne te zien krijgt. echt lelijk voel me der echt niet goed in. maja iedereen loopt erin rond dus zal ik het ook maar doen.
met mijn spaans gaat ook alles goed kweet alleen niet waar het is :) neenee ik begin redelijk veel te begrijpen. en kan ook wel zelf al een beetje spreken. en als het echt nodig is kan ik me wel begrijpbaar maken.
oke dit is het voorlopig nu weten jullie toch al iets meer en ik zal proberen in het vervolg niet meer zo lang te wachten. met nog iets te posten.
boliviaanse groetjes
mieki (zoals ze het hier zeggen)
zondagavond (06/08/2006) vertroken we met heel de bende die naar la paz ging met de bus. we zijn dus met 9, 7 belgen waaronder 1tje van het franstalig gebied en de rest allemaal vlamingen. en een duitser en een zweed ( de zweed is de enige mooie kerel in heel bolivia ale toch ongeveer) normaal gezien gingen we +/- 18 uur onderweg zijn maar reizen is een avontuur dus waarom zou alles vlot moeten verlopen dan is de spanning er toch vanaf.
wat is er nu gebeurt: onze bus ( de meest luxe bus ooit gezien zelf in belgie komt ge er zo geen tegen) had problemen met de motor en viel stil in het midden van de weg. nu touring of dergelijke kennen ze hier niet en we waren al 6 uur onderweg. en de enige oplossing was een nieuwe bus sturen die dan even goed ook 6 uur onderweg is. het was midden in de nacht en we zaten midden in het oerwoud. nu dit was best wel interesant omdat we dit deel van bolivia niet mogen bezoeken wegens te veel drugheren enzo. en eer we eindelijk konden vertrekken was het al zo goed als licht dus hadde dit ook al weer gezien. de rest van de reis hebbe we dus kunnen genieten van een rondreis door bolivia en zo hebben we dus meer als de helft al gezien terwijl ge hier normaal snachts zouden passeren. een geluk bij een ongeluk dus
ondertusse waren onze families al de ganse dag op ons aan het wachten. ( we zijn namelijk iets meer als 24 uur onderweg geweest inplaats van 18)
eens aangekomen in la paz stonden alle families daar te wachten met spandoeken enzo. nu ,mijn familie doet mij een beetje denken aan die van thuis want rara ze waren te laat :) niet zo erg was toch stront ziek van de hoogteziekte dus besefde niet zo veel. mijn eerste welkoms cadeau was coca thee. nu ik had der onderweg al 2 op omdat ik zo ziek was dus was het ondertussen al gewoon. na deze thee ben ik eigenlijk niet meer echt ziek geweest alleen de voorbije zaterdag ben ik even ingestort van duizeligheid in het midden van de straat dan ook nog maar dat begrijpen ze hier wel en er komt we al direkt iemand af om u aan coca thee te helpen geen probleen dus na een half uurtje was het al weer over.
nu mijn familie:
ik een broer 14 en een zus 17 mijn zus is een weekje na mijn aankomst vertrokken voor 10 maanden amerika. en komt ergens in juni terug en dan ben ik dus ook nog hier tis echt een toffe dus ben wel blij da ik ze nog kan zien. mijn broertje is totaal iets anders hij is de typische tiener. en het heeft wel even geduurt eer hij gewoon raakte aan mij maar sinds gister gaat het echt goed tussen ons hij plaagt mij ik plaag hem. en vandaag hebben ge zelf samen gepoold. en hij gaat mij gitaar leren spelen.
mijn ouders is iets raar. mijn vader is een ingenieur en werkt in potosi. hij is 1 week thuis en gaat dan 3 weken achter elkaar werken zonder ook maar 1 dag thuis naar huis te komen. hij woont ook technisch niet bij ons maar in een apartement onder ons. mijn mama is een directrice van een lagere school. en doet ook heel het huishouden wat hier in bolivia niet normaal is. maar tis echt een super lief vrouwtje.
ons huis dan: mijn vader is dus eigenaar van een 3 verdieping apartementsgebouw. op het eerste verdiep woont mijn tante met haar 2 dochters. op het 2 de verdiep woont dus mijn vader. op het bovenste verdiep wonen ik, mijn mama en mijn broertje.
persoonlijk walg ik een beetje van ons huis. tis echt helemaal niet proper en er lopen overal mieren rond. maar soit daar moet ik dan maar aan wennen.
ondertusse ga ik ook al meer dan een week naar school. en wie dacht dat het uniform van het lyceum lelijk is. wacht tot ge het mijne te zien krijgt. echt lelijk voel me der echt niet goed in. maja iedereen loopt erin rond dus zal ik het ook maar doen.
met mijn spaans gaat ook alles goed kweet alleen niet waar het is :) neenee ik begin redelijk veel te begrijpen. en kan ook wel zelf al een beetje spreken. en als het echt nodig is kan ik me wel begrijpbaar maken.
oke dit is het voorlopig nu weten jullie toch al iets meer en ik zal proberen in het vervolg niet meer zo lang te wachten. met nog iets te posten.
boliviaanse groetjes
mieki (zoals ze het hier zeggen)
posted by mieke at
7:56 p.m.
|
0 comments
